Op een schijnbaar gewone zaterdagmorgen werd ik geconfronteerd met een onverwachte wateronderbreking, een herinnering aan de kwetsbaarheid van onze dagelijkse voorzieningen. Deze ervaring bracht me terug naar mijn tijd in Kinshasa, waar water schaars was, maar de dorst naar persoonlijke groei en ontwikkeling des te sterker.
Zaterdagmorgen stond ik op. Ik wou me wassen maar er kwam geen water uit de kraan. Een beetje later merkte ik een berichtje in de Whatsapp-groep van onze buurt. Een buurman liet weten dat er dat de watermaatschappij bezig was met een herstelling en dat je bij hem regenwater kon pompen als je je toilet wilde doorspoelen. Een korte tijd zonder water zitten, is overigens geen ramp. Na twee uur was er weer stromend water in de straat.
Mijn gedachten gingen plotseling 10 jaar terug in de tijd. Ik had toen de kans om als een van de PRH-vrijwilligers mee naar Kinshasa te reizen om daar samen met de Congolese deelnemers cursus te volgen.
We logeerden in het centrum waar de cursussen plaatsvonden. De kamers hadden een badkamer met daarin een grote plastic ton met water waaruit je kon putten om je te wassen.
Een waterkraan was er in de buurt buiten. Altijd stond ze open want af en toe, op onregelmatige tijdstippen kwam er water uit. Wanneer je het water hoorde stromen in het bad dat onder de kraan stond, kon je je watervoorraad aanvullen.
Voor ons als gasten werd het water aangevuld, we hoefden het niet zelf te doen. Toen ik als jongere op kamp was met de jeugdbeweging haalden we zelf ons water in een badje om ons te wassen. Dat deed je tijdens de vakantie en het had zijn charmes.
Maar het besef dat ik in Kinshasa in vergelijking met de Congolezen in een luxe-situatie leefde, voelde ongemakkelijk.
Tijdens de cursussen werd ik sterk geraakt door de realiteit dat wat mensen ongelukkig maakt en wat helpt om te groeien voor Congolezen en Belgen hetzelfde is. De PRH-methode werkt ook in Congo en is daar niet minder nodig dan hier. Integendeel, persoonlijke ontwikkeling van mannen en vrouwen is nodig als motor voor de vooruitgang van het land.
Nu telt PRH-Congo 4 vormingswerkers die ik 10 jaar geleden ontmoet heb als medecursist. Met hulp uit België hebben ze hun opleiding kunnen volgen en voltooien. Maar steun voor de verdere werking van PRH blijft nodig, want dorst naar vorming is er zeker.
Lutgart, PRH-vrijwilliger
PRH is actief in meer dan 30 landen op alle continenten. Zo ook in een aantal landen waar persoonlijke en relationele ontwikkeling van groot belang is, maar waar deelnemers niet de financiële middelen hebben om zonder steun deel te nemen.
De IAAR (Internationale Associatie André Rochais) werft fondsen om dit toch mogelijk te maken.
