Gepakt en gezakt staan ze te wachten op de trein die hen naar een festival brengt. Relaxed zien ze eruit, deze jonge mensen. Examenstress is weggevallen, binnenkort krijgen ze hun punten, maar nu lijken school en studeren even tot een ander universum te behoren.
Met donkere kringen onder hun ogen door de vele uren van studeren en hun hersens volproppen met kennis die ze intussen wellicht al vergeten zijn, wachten ze, chillen ze op zoek naar avontuur.
Zware bastonen klinken tot in onze tuin; het festival is 20 km verderop en iedereen mag het weten.
Het brengt een lichtheid in me naar boven.
De ontspannen gemoedelijkheid van deze jongeren, hun openheid op het ongekende, ze brengen zomer mee.
De warmere temperaturen die als een aangenaam dekentje mijn huid strelen, kondigen zomer aan.
De zomer, een bijzondere tijd toch. Mensen stralen meer vrolijkheid uit; ze groeten vriendelijker en stappen lichter.
De zomer is een tijd om af te spreken met mensen die me dierbaar zijn, en samen een glaasje te drinken in de zomerbar.
Een tijd om te genieten van kleurige zomerbloeiers en de tomaten in de serre die elke dag groter er dikker worden. Rijpe korenaren wiegen goudgeel in de wind. De natuur barst van leven, het fruit smaakt zoeter en is kleuriger in de zomer. Alles barst van léven.
De zomer doet je lekker lang buiten zitten op terras omdat er maar geen einde lijkt te komen aan die heerlijk uitgerekte dagen.
Er is tijd om te niksen of om dat éne boek te lezen.
Tijd om stil te vallen ook, om ruimte te maken en wie weet, een PRH-cursus te volgen.
Laat maar komen, die zomer, ik ben er klaar voor.
Greet, PRH-vrijwilliger
